februari | 2015 | Maro Vido

Maandelijks archief: februari 2015

Een rietje

Dagelijks 25 februari 2015 Reacties: 4

Als ik in een horecagelegenheid ben en ik wil een Spa, dan vraag ik er een rietje bij. Soms word ik een beetje vreemd aangekeken, maar het is veel raarder als ik een lauwwarme Spa bestel. Koffie laat ik meestal wel even afkoelen.

Ik drink bijna alles met een rietje, in de ochtend begin ik al met koffie op die manier. Na mijn parodontologische behandelingen zijn mijn kiezen zo gevoelig geworden, dat al wat koud of heet is, een enorme pijn veroorzaakt.

Alle merken tandpasta tegen gevoelige tanden heb ik al geprobeerd, fluorspoelingen… het helpt allemaal niet. Dus pas ik me aan en ben rietjes gaan gebruiken en dat gaat prima. Bovendien wordt mijn gebit ook niet aangetast door allerlei zuren van vruchtensap.

Tegenwoordig heb ik altijd rietjes bij me, als ik bij iemand op visite ga, want de meeste mensen hebben ze niet in huis en dat begrijp ik best. En zo gaat het toch ook? Dan maar raar kijken, het is altijd beter dan pijn.

Ongelukje

Dagelijks 18 februari 2015 Een reactie plaatsen

Terwijl ik buiten nietsvermoedend frisse lucht opsnuif en naar de sterren kijk, gebeurt er iets thuis.

Als ik binnen kom, hoor ik de kraan lopen en zie tot mijn verbazing Hans met een sopdoek in de weer en het keukenkastje staat open. Op het aanrecht staan allerlei producten uit het kastje.Huh… wat is dat nou om 23:30 uur, zijn we aan het soppen geslagen..?

Nee, er is een bijna vol pak ontbijtgranen uit het kastje gevallen en dat is overal terecht gekomen. Het moet een enorme troep geweest zijn, maar in de 20 minuten, dat ik buiten liep met Sam, is de boel inmiddels opgeruimd.

En dan kom je er pas achter, hoeveel suiker ze in dat spul gooien, alles plakkerig. Gelukkig kon Hans erom lachen, maar dat was pas na een hoop geketter. Nou ja, alles is tenminste weer brandschoon. En dat pak ontbijtgranen ligt in de vuilnisbak, ik vond het toch net behangplaksel. 😉

Creabea

Creatief 13 februari 2015 Een reactie plaatsen

Het heeft een tijdje stil gelegen, maar ik ben weer verder gegaan met breien, want ik wil mijn trui nog wel een keer dragen, voordat het lente wordt.

De vorige trui was er eentje voor de Noordpool, vreselijk dik en zwaar en veel te warm voor Hollandse kwakkelwinters. Maar ach, hij is handig als de cv eens uitvalt op een koude winterdag.

Deze wol breit lekker weg en als het klaar is (nog anderhalve mouw te gaan), dan is de trui ook geschikt voor kille lentedagen. Alleen die mouwen… Ik werk nooit met patronen, dus het is proeflapjes maken en vooral veel meten.
Maar ik heb nu wat handigs gevonden op internet. Speciaal voor dames, die geen patronen gebruiken. Precies wat ik nodig had! En zo is mijn project een heel stuk sneller klaar. Voor april moet het af zijn, want dan kan ik mijn overtollige bollen wol tenminste nog terugbrengen. Ik koop altijd ruim in, zodat ik niks tekort kom.

Bezoek

Koken 12 februari 2015 Een reactie plaatsen

Volgende week speciaal bezoek! En dat bezoek ga ik verwennen met allerlei hapjes.

Ideeën genoeg, daar ligt het niet aan. Dat vind ik ook zo leuk aan koken, lekkere dingen verzinnen, zodat men ervan geniet. En als mijn bezoek geniet, dan doe ik dat ook. Het vergt enige voorbereiding, maar ik vind het allemaal heerlijk om te doen. De keuken is dan helemaal mijn domein en ik duld geen pottenkijkers.

Ongetwijfeld maak ik veel teveel, maar als er wat overblijft, dan gaat het meteen de vriezer in. Wie wat bewaart heeft wat.

Bezoek, maak je borst maar nat, want je gaat met een bolle buik de deur uit!

Delete

Huisdieren 10 februari 2015 Reacties: 2

Onze kat is er eentje, die met zijn tijd meegaat. Als kitten zat hij al met zijn neus op de monitor.

Al snel reageerde hij op Facebookberichten en dat zag er wat raar uit…zoiets: hjrgrkkkkkkkkkkkkk. Maar iedereen wist, dat het van Joep afkomstig was.
Soms is hij zelfs slimmer dan ik, want hij weet functies van mijn laptop te gebruiken, die ik nog niet kende en zie het dan maar even op te lossen.

Vanavond kwam ik in mijn werkkamer en zag meteen, dat hij m’n browser had afgesloten. Maar dat was niet het enige. Al mijn mailtjes van de afgelopen drie weken waren verdwenen. Gelukkig stonden ze nog in de verwijderde items.

Natuurlijk moet ik gewoon de klep dichtdoen, als ik mijn laptop niet gebruik, maar daar denk ik vaak gewoon niet aan. Maar vanaf nu zal ik er op letten.

Pepermuntballen

Dagelijks 6 februari 2015 Een reactie plaatsen

In het begin vrat ik me helemaal klem aan die dingen, terwijl ik helemaal niet zo’n snoeper ben. Meer van de hartige dingen. Maar ik rookte niet meer en dan zoek je wat anders, omdat het brein iets mist, de nicotinebeloning blijft uit.

Tante Wil had vroeger ook altijd pepermuntballen in huis en wat ik me herinner, zat ze daar hele dagen van te snoepen. Tante was volslank, dus daar zal het ongetwijfeld ook mee te maken hebben. Pepermuntballen en chocoladetruffels.

Maar ik ben de ballen nu wel zat, mijn lichaam vraagt niet meer. Zo af en toe pak ik er eentje, maar geen zeven meer achter elkaar. Sowieso is de abnormale trek naar eten afgenomen. Gelukkig heb ik er alleen aan gedacht en niets genomen, want anders paste mijn kleding allang niet meer. Het was een poosje afzien, vooral ’s avonds laat kreeg ik visioenen van bitterballen, tosti’s en leverworsten. De verleiding lag op de loer, maar ik wist, dat het op een goeie dag over zou zijn.

Eenvoudig

Opgeven doe ik nog niet. Want Sam’s gebit moet gepoetst worden. Ik heb talloze filmpjes (Eenvoudig poetsen bij uw hond) gezien. Ja, op het filmpje ziet het er allemaal ook eenvoudig uit, maar dat zijn allemaal Jan Lullen van honden.

Sam is reteslim. Als ik alleen maar aan tandenpoetsen bij hem dénk, is hij er al vandoor… hopeloos! Hij trapt zelfs niet in de smakelijke hondentandpasta met leversmaak. En kijkt me aan met die pientere blik: ” Denk je dat ik achterlijk ben?”

Vandaag heb ik een vingertandenborstel gekocht, die onopvallend aan mijn wijsvinger gedaan en daar gewoon mee gaan zitten. En ja hoor… toen meneer dat ding in de gaten kreeg, schoot hij meteen weg. Op een afstandje bleef hij me gadeslaan. Ik deed niks en ging verder met tv kijken.

Dan zou je verwachten, dat hij na een tijdje bij me komt, maar nee hoor. Hij keek naar dat ding, toen naar mij en bleef op veilige afstand. De dierenarts heeft me vorige week uitgenodigd voor een lezing over tandenpoetsen bij de hond, hoe dat ‘eenvoudig’ kan. Eenvoudig… laat me niet lachen.

Dit kan ik ook nog proberen. Kost wel heel veel geduld.

Maro Vido